Μικρές σπουδές, 2 από 6, του Παναγιώτη Κονιδάρη

Δημοσιεύεται σε συνέχειες ένα σπουδαίο κείμενο του Παναγιώτη Κονιδάρη, συγγραφέα σκακιστή και φαρμακοποιού από το Μεγανήσι Λευκάδας, σχετικά με τις σπουδές.
Οι σπουδές είναι συνθέσεις (δηλαδή δεν έχουν οπωσδήποτε προκύψει σε κάποια παρτίδα, αλλά είναι έργο κάποιου συνθέτη), που έχουν στόχο να αναδείξουν κρυφές δυνατότητες στα φινάλε.
Εδώ ο συνθέτης και λύτης Κονιδάρης επιλέγει να παρουσιάσει μερικές αξιομνημόνευτες σπουδές, εξηγώντας με γλαφυρό τρόπο το πώς λύνονται.

Μέρος πρώτο, εδώ : http://kallitexniko-skaki.blogspot.gr/2016/11/1-6.html

---

Μέρος 2ον

Σπουδές με ελαφρό κομμάτι εναντίον πιονιού / πιονιών

Τα βασικά τα ξέρουν όλοι σε αυτά τα φινάλε. Ο Αξιωματικός συνήθως σταματά πιο εύκολα τα πιόνια, λόγω βεληνεκούς. Με τον ίππο είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα, αλλά έχει κι αυτός τα τρικ του, αφού πολλές φορές δεν επιδιώκει τόσο να μπλοκάρει το πιόνι, όσο το να δημιουργήσει απειλές πιρουνιού, ακόμα και μετά την προαγωγή (αγαπημένο θέμα των συνθετών). Αν βέβαια το κακό πιόνι είναι το «α» ή το «θ», τότε οπωσδήποτε οφείλει να γνωρίζει κάποιος την κλασική μανούβρα, γνωστή από τον 17ο αιώνα. Εδώ από τον μεγάλο Troitzky:

A.Troitzky, 1906

Win

Η μάχη των τέμπο είναι το κρίσιμο ζήτημα εδώ. Ο μαύρος πρέπει να εξαναγκαστεί να στριμωχτεί στην γωνία KAI ο ίππος να βρίσκεται στο κατάλληλο τετράγωνο.

1.Kf3! Kh1
2.Kf2 Kh2
3.Nc3! Kh1
4.Ne4 Kh2
5.Nd2! Kh1
6.Nf1! h2
7.Ng3#


Ας δούμε και το πόσο ενδιαφέρουσες θεωρητικά είναι οι μανούβρες σε ένα τέτοιο φινάλε, και πόση προσοχή χρειάζονται, μέσα από την φημισμένη σπουδή ενός γνωστού μας.

N. Grigoriev, t001#607, 1932

Win

Μια αρχική ιδέα θα ήταν να στριμώξουμε τον ίππο στην γωνία πρώτα: 1.Kc3? Ka4! 2.g5 Nb3 3.Kc4 Nd2+! 4.Kd5 Nf3 5.g6 Nh4! 6.g7 Nf5! 7.g8=Q Ne7+=.
Το ίδιο και η βαριάντα 1.Ke4? Nc2! 2.g5 Nb4 3.Ke5 Nc6+ 4.Kf6 Nb4!! 5.g6 Nd5+ 6.Kf7 Ne3! 7.g7 Nf5 8.g8=Q Nh6+=. Σπρώξτε!
1.g5! Nb3
2.Ke4! Nc5+ (αν 2…Nd2+ 3.Kf4! Nc4 4.g6! Nb6 5.Ke5! Nd7+ 6.Kf5! +-)
3.Kf5! Nb7
4.Ke5! Nc5
5.g6! Nd7+
6.Kf5! +-

Είναι σαφές ότι οι μανούβρες του ίππου θέλουν καλό υπολογισμό. Δείτε ένα έξοχο παράδειγμα για το οποίο ο Σπάσκι έγραψε κάποτε διθυράμβους.

D. Gurgenidze, 64#067, 1970

Draw

Ο ίππος είναι εγκλωβισμένος. Πώς θα κατορθώσει να σταματήσει το «θ»; Όλα θα κριθούν στην πρώτη κίνηση της σπουδής. Ειλικρινά, τι θα παίζατε; Και κυρίως, γιατί θα το παίζατε;

1.Ka3!! (Με λίγο μέτρημα γίνεται προφανές ότι ο λευκός δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε ένα τέμπο. Πχ. 1.Kb2? Kf7! 2.Kc3 Kg7 3.Kb4 Kxh7 4.Kxb5 h5-+ Τι κακό έχει όμως η άλλη κίνηση του βασιλιά; Παρακολουθήστε: 1.Kb3? Ke6! 2.Nf8+ Kf5 3.Nd7 h5 4.Nc5 h4 5.Nd3 h3 6.Nf2 h2 7.Kb4 Kf4 8.Kxb5 Kf3 9.Nh1 Kg2 -+. Όλα αυτά πρέπει να τα έχει δει ο λευκός εκ των προτέρων για να παίξει το Ka3! Γιατί; ) 1…Ke6!
2.Nf8+ Kf5
3.Nd7 h5
4.Nc5 h4

5.Nb3!! (το b3 προοριζόταν για τον ίππο!) 5…h3
6.Nd2 h2 (αν 6…Kf4 7.Nf1 Kf3 8.Kb4 Kf2 9.Nh2 Kg2 10.Ng4 Kg3 11.Ne3 h2 12.Nf1+=)
7.Nf1! h1=Q
8.Ng3+=








Άλλο ένα χρήσιμο μάθημα από τον Γεωργιανό συνθέτη:

D. Gurgenidze, bt35 #05, 1999

Draw

Προλαβαίνει ο λευκός να προαγάγει μαζί με τον μαύρο; Πού θα πάει ο βασιλιάς; Ας δοκιμάσουμε.
a) 1.Kc8 Nc4! 2.b7 Nd6 -+
b)1.Ka6 Na4! 2.b7 Nc5+ -+
c) 1.Kc6 Nc4 -+,
d)1.Kc7 Na4 2.b7 Nc5 3.b8=Q Na6+ -+
e) 1.Ka7 Nc4 2.b7 Na5 -+. Και τότε τι μένει;
1.Ka8!! Nc4
2.b7 Nb6+
3.Kb8! Nd7+
4.Kc8! (4.Kc7? Nc5! -+) 4...d2
5.Kxd7 d1=Q+
6.Kc7! = γιατί η ντάμα δεν έχει σαχ.

Αυτό βέβαια που κρατάμε από την σπουδή είναι οι χειρουργικοί ελιγμοί του βασιλιά. Όχι πως τα φινάλε με φου θέλουν λιγότερη ακρίβεια. Θεωρώ ότι είναι πασίγνωστα τα βασικά. Για παράδειγμα εξυπακούεται ότι όλοι κατέχουν ότι Α + θ-πιόνι δεν κερδίζουν, αν το πιόνι προάγεται σε τετράγωνο ετερόχρωμο αυτού του Α και ο αντίπαλος βασιλιάς είναι κοντά (υπάρχει μόνο μια εξαίρεση).

Ας δούμε μια ενδιαφέρουσα σχετική θέση, πάλι του Γκουργκενίτζε:

D. Gurgenidge (από μια ρωσική έκδοσή του με μινιατούρες), 2005

Win

Φυσιολογικό θα φαινόταν να κόψουμε το πιόνι: 1.gxh6? Kf6 2.Be4 Kf7 (με ιδέα Κg8-h8 = ) 3.Bh7! (αυτή είναι η εξαίρεση, όπου δεν επιτρέπεται στον βασιλιά να πλησιάσει, όμως προϋποθέτει και τον δικό μας βασιλιά σε σημείο κοντινό στο πιόνι, γιατί τώρα…) 3…Kf6! (απειλή g5-xh6) 4.Bf5 Kf7! = Χρειαζόμαστε και τον βασιλιά:
1.g6! Kf6
2.Be4 h5
3.Kd7! h4
4.Ke8! (πάει προς το f8) 4…Kg7
5.Ke7 h3
6.Ke6 h2
7.Kf5 +- Πάνω στην ώρα!

Και στην άμυνα όμως ο αξιωματικός πολλές φορές υποφέρει.

Y. Akobia - D. Gurgenidge, “EBUR”, 2005

Win

Στην σπουδή αυτή επανακάμπτει ένα προσφιλές μας θέμα…
1.c6 Ba8 (1…Bc8 2.d6 +-)
2.Kc1!! (…η οποζισιόν! Λάθος ήταν το βιαστικό 2.Kc2? Ke2 3.Kc3 Ke3 4.Kc4 Ke4 5.Kc5 Ke5 6.d6 Ke6=.
Δεν βοηθούσε ούτε το 2.c7? Bb7 3.Kc2 Ke2 4.Kc3 Ke3 5.Kc4 Ke4 6.Kc5 Ke5 7.Kb6 Bc8 8.Kc6 Ba6! 9.d6 Ke6 10.d7 Bb5+!=) 2…Kf2
3.Kb2! Ke2
4.Kc2! Kf3
5.Kb3! Ke3
6.Kc3 Kf4
7.Kb4 Ke4
8.Kc4 Ke5
9.Kc5! (zz)

9...Kf6
10.Kd6! Kf7
11.Kd7! +-












Το τελευταίο παράδειγμα της ενότητας είναι διδακτικό (και μαγικό) για μια σειρά λόγους.

V. Jakimtsjik, I Prize, Buletin CSK SSSR, 1967

Win

«Win»;; Θα μας τρελάνεις ρε φίλε; Αρκεί ο μαύρος να αλλάξει το πιονάκι g5 και πάπαλα. Πχ αν 1.Bf8 Kg6 και πρέπει πάντα να κρατάει το f6 γιατί αλλιώς θα σπρώχνει f6 ο μαύρος. Και να κρατάει και τα δεμένα ελεύθερα (ωραίο οξύμωρο παρεμπιπτόντως - 30 χρόνια σκακιστής, πρώτη φορά το πρόσεξα!). Ο Houdinitsjik όμως έχει άλλη άποψη.

1.Kf6! Kg8
2.Bg7 b5 (Δεν σώζει ούτε το 2…c4 3.Bh8!! c3 (3…Kxh8 4.Kxf7 +-) 4.Ke7! c2 5.Bb2 c1=Q 6.Bxc1 Kg7 7.Bb2+ Kg6 8.Bf6 b5 9.Kd6 b4 10.Ke5! (Reti!) b3 11.Kf4! +- στο παρατσάκ!)
3.Bh8!! b4
4.Ke7! c4
5.Be5 c3
6.Kf6 c2
7.Bb2 Kf8

Μέχρι εδώ καλά, αλλά και πάλι, πώς στο καλό θα βγάλεις από την μύγα ξίγκι;

8.Bc1! Kg8
9.Bd2! b3 (αν 9…Kf8 10.Bxb4+, +-)
10.Bc1 Kf8
11.Bb2! (zz) Kg8
12.Ba3! +- 

Περιττό να πω ότι ο αξιωματικός αυτός δικαιούται παράσημο ανδρείας.

Σπουδές με πύργο εναντίον πιονιού / πιονιών

Θεωρητικά ο πύργος κερδίζει. Αλλά θεωρητικά και η Ελλάδα είναι ελεύθερη χώρα, μην το κάνουμε θέμα. Υπάρχουν λοιπόν θέσεις σε αυτά τα φινάλε που πρέπει να γνωρίζουν καλά όλοι οι σκακιστές που σέβονται τον εαυτό τους (ενδεχομένως και αυτοί που έχουν έλλειψη αυτοσεβασμού). Η πιο κλασική είναι πασίγνωστη ως «θέση του Σααβέδρα» (άσχετο, αλλά αυτό το όνομα έδωσα σε έναν Δομηνικανό Ιεροεξεταστή στην «Πανάκεια»), αν και η σπουδή είναι του Barbier. Ο Saavedra υπήρξε σχολιαστής στην αγγλική εφημερίδα που πρωτοδημοσιεύτηκε, εμπλουτίζοντάς την τρόπον τινά.

G. Barbier- F. Saavedra, tg03, 1895

Win

1.c7 Rd6+
2.Kb5! (2.Kc5? Rd1!  προς c1 =) 2...Rd5+
3.Kb4 (3.Kc4?) 3...Rd4+
4.Kb3 (εδώ καλό είναι και το Kc3) 4…Rd3+
5.Kc2 Rd4!

6.c8=R! (αν 6.c8=Q? Rc4+! 7.Qxc4 = ) 6…Ra4
7.Kb3! +-












Προσοχή θέλουν οι περιπτώσεις με «β» ή «η» πιόνια.
Δείτε μια απλή θεσούλα πόσα κρύβει:

D. Gurgenidge, Sportivnar Gazetta, sp. Prize, 1975

Draw

1.b4 Kg2
2.b5 Kf3 (Και τώρα; Εγκαταλείπουμε; Αφού μετά από 3.b6 Ke4 4.Ka6 Kd5 5.b7 Kc6 ο μαύρος προλαβαίνει το πιόνι. Η σωτήρια μανούβρα, διδάσκει ο συνθέτης, είναι να τον εμποδίσουμε να πλησιάσει με τον βασιλιά).
3.Kb6!! Rc1! (η καλύτερη άμυνα- 3…Ke4 4.Kc6 Ke5 5.b6 Ke6 6.b7 = )
4.Ka7 Ke4
5.b6 Kd5
6.b7 Kc6 (αυτή είναι η ιδέα: αν τώρα 7.b8=Q Ra1#)
7.b8=N+! Kc7
8.Na6+ =

Να την θυμάστε αυτήν την θέση, όπως και την επόμενη, είναι πανεύκολο να εμφανιστούν.
Πολύ δε περισσότερο όταν ΞΕΡΟΥΜΕ τι γίνεται σ’ αυτές.

E. Pogosjants, ts 91, 1976

Draw

Αυτή μοιάζει ακόμα χειρότερη θέση από πριν, αφού ο μαύρος ρουά είναι σχετικά κοντύτερα.
Προσέξτε όμως το τελικό «τρικ», είναι πολύ συχνό.

1.g4 Kc4
2.g5! (λάθος είναι τώρα το 2.Kf7? Kd5! 3.g5 Ke5 4.g6 Rf6+! 5.Kg7 Kf5 -+) 2…Kd5
3.g6! (κι εδώ ήταν κακό το 3.Kh7? Re7+ 4.Kh8 Re8+! 5.Kh7 Ke6 6.g6 Kf6 7.g7 Kf7 -+) 3…Ke5!
4.Kh7! Kf6
5.g7 Re7 (αν 5…Re1 6.g8=N+! = )
6.Kh8! Rxg7 =

Αυτό που επίσης πρέπει να επιδιώκουμε αν είμαστε η ισχυρή πλευρά, είναι το να έρθει ο πύργος πίσω από το πιόνι, δίχως να εμποδίζει τον βασιλιά να πλησιάσει.
Το παράδειγμα ενός σπουδαίου θεωρητικού είναι χαρακτηριστικό:

J. Averbach, 2nd sp.prize, ts23# 25, 1981

Win

1.Ke6! e4
2.Rg5! Kf3 (ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός ακολουθεί και μετά από 2…Kd3)
3.Rf5+! Kg2
4.Re5! (από πίσω είπαμε!) 4…Kf3
5.Kd5 e3
6.Kd4 e2
7.Kd3 +-





Όσο αβγαταίνουν τα πιόνια τόσο ζορίζεται ο πύργος. Κι αν αυτά είναι προωθημένα, τότε μάλλον αρχίζει να σκέφτεται πώς θα κάνει νούλα. Θεωρητικά, 2 πιόνια στην 6η δεν μπορεί να τα σταματήσει ο πύργος. Εκτός κι αν μπορεί να δημιουργήσει απειλές ματ.

Τη μικρή σπουδή που ακολουθεί την συνοδεύει μια μικρή ιστορία. Την είχα φτιάξει στα φοιτητικά μου χρόνια και αργότερα την βελτίωσα. Τότε δεν είχα βάσεις δεδομένων σπουδών, ούτε φυσικά μηχανάκι. Την είχα δείξει μάλιστα και σε μερικούς Έλληνες μετρ (και έναν Ι.Μ.) και –προς μεγάλη μου έκπληξη– δεν την είχαν λύσει, μόνο ο Νίκος ο Μενδρινός τα είχε καταφέρει, αν θυμάμαι καλά. Μετά από κάποια χρόνια ανακάλυψα ότι μια παρεμφερή ιδέα είχε φτιάξει ο A. Kalinin το 1973. Αυτός βέβαια έβαζε μαύρα πιόνια b4-c3. Στην αρχή στενοχωρήθηκα, αλλά μετά είδα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την σπουδή του Kalinin. Ο συνθέτης έδινε σαν κλειδί 1.Kf4. H σπουδή του όμως λυνόταν και με 1.Rb8. Είχε dual! Ο Kalinin θα στενοχωρήθηκε ακόμα περισσότερο όταν θα έμαθε ότι την ίδια ακριβώς σπουδή με την δικιά του είχε συνθέσει ο A. Herberg από το 1936! Και η παλιότερη σπουδή ωστόσο έδινε την ίδια λύση, άρα είχε και την ίδια τρύπα. Συμβαίνουν κι αυτά.

Παναγιώτης Κονιδάρης
Panagiotis Konidaris (GRE)
(original)

Win

Στην δουλειά μας τώρα, ο λευκός έχει κάμποσες υποψήφιες κινήσεις, αλλά οι πιο λογικές είναι τρεις.
1.Rc8! (Η μόνη κίνηση που κερδίζει! Αν 1.Rd8? d2 2.Kf4 c2 (Kg2) 3.Rd3+ Kh4 4.Rxd2 c1=Q! και ο πύργος είναι καρφωμένος.
Μια καλύτερη προσπάθεια θα ήταν 1.Kf4?! αλλά κι εδώ μετά από 1…d2! 2.Rg3+ (2.Κf3??- 2.Rg1? c2! -+) 2…Kh2 3.Rd3 Kg2 4.Ke3 Kf1 5.Rd8 Ke1 6.Rh8 d1=N+! = ) 1…c2 (1…d2? 2.Rxc3+, -+)
2.Kf4! (2.Rc3? Kg2 3.Kf4 Kf2 4.Ke4 Ke2=) 2...d2
3.Rc3+! Kh4 (χάνει και το 3…Kg2 4.Rxc2 και xd2)
4.Rxc2 d1=Q
5.Rh2#

Ακόμα κι αν τα πιόνια φτάσουν στην 7η υπάρχει ελπίδα, αρκεί αυτά να είναι τα ακριανά. Ο παρακάτω μηχανισμός (γνωστός από τον Moravec-1924)  πρέπει να είναι κτήμα όλων των σκακιστών.

A. Kuznetsov, Sahmaty v SSSR, 1963

Draw

1.Rb8+ Ka2
2.Kc2 Ka3
3.Kc3 Ka4
4.Kc4 Ka5
5.Kc5 Ka6
6.Kc6 Ka7
7.Rb1 fxg2

Aυτή είναι η θέση του Moravec. Ο μαύρος βασιλιάς είναι φυλακισμένος στα σύνορα της σκακιέρας.

8.Ra1+ Kb8
9.Rb1+ Kc8
10.Ra1! Kd8
11.Kd6 Ke8
12.Ke6 Kf8
13.Kf6 Kg8
14.Ra8+ Kh7
15.Ra7+ Kh6
16.Ra8! Kh5
17.Kf5 Kh4
18.Kf4 Kh5
19.Kf5 =
(Τα ακριανά πιόνια, όπως είδατε έγιναν τελικά βραχνάς για τον μαύρο: 18…Kh3?? 19.Rh8#).

Σημείωση από Εμμανουήλ Μανωλά : Αφού δημοσιεύτηκε η ανάρτηση, ο φίλος Τάσος Βαγγόπουλος παρατήρησε ότι με 2.Rh8 ο λευκός κερδίζει εύκολα. Του απάντησα ότι με ένα λευκό πιονάκι στο h4 η τρύπα της σπουδής κλείνει, αλλά έπρεπε να ρωτήσουμε και τον Παναγιώτη Κονιδάρη, μήπως έχει παραλειφθεί κάτι στην θέση. Ο ΠΚ έψαξε το θέμα και απάντησε : Λοιπόν, έχει πλάκα το πράμα. Ο Κουζνέτσοβ δεν είναι τυχαίος, ήταν εξαιρετικός συνθέτης, αλλά αυτό που επισημαίνεις του ξέφυγε. Πράγματι λοιπόν έχει τρύπα και γι' αυτό σύμφωνα με την έρευνά μου στην βάση των σπουδών προσπάθησε να το διορθώσει την ίδια χρονιά μεταφέροντας το μαύρο πιόνι από το ζ3 στο θ3. Αλίμονο! Κι αυτή η "βελτίωση" όμως έχει τρύπα, αυτή την φορά μετά την εισαγωγή 1.Rb8+ Ka2 2.Kc2 Ka3 3.Rb3+!?! etc  Συμπέρασμα: η σπουδή γιατρεύεται μόνο με την προσθήκη ενός λευκού πιονιού στην θ, όπως επισήμανες, πχ στο θ4 ή θ5 κι ακολουθεί η γνωστή πια μανούβρα του Moravec. Βρήκες την "γιατρειά" της σπουδής που ήταν 53 χρόνια ανάπηρη. Στο θ5 πάντως το πιόνι έχει πιο πολύ σασπένς! Η ουσία ωστόσο του μαθήματος της εν λόγω σπουδής, παρά την τρύπα, δεν αλλάζει (η θέση του Moravec δηλαδή) και είναι πολύ χρήσιμη σε διάφορες ανάλογες μανούβρες. Το όνομα συνθέτη στην σπουδή αριστερά γίνεται πλέον Manolas Emmanuel (GRE), after A. Kuznetsov

Με δύο διασπασμένα πιόνια κάπως βελτιώνεται η κατάσταση για τον πύργο, αν και υπάρχουν ακόμα πολλά προβλήματα να λύσει, όπως στην παρακάτω σπουδή, με θεωρητικό ενδιαφέρον:

V. Korolkov, wb03, 1950

Win

Όποιος βιαστεί να σπρώξει πασιχαρής, την πάτησε, αφού επιτρέπει στον μαύρο να πραγματοποιήσει μια θαυμάσια (όσο και κρυφή) άμυνα.

1.c7? Rc2 2.Kb7 Rb2+ 3.Kc6 Rc2+ 4.Kd7 Rd2+
5.Kc8 Kb1!!
6.a5 Ra2 7.a6 Rxa6 8.Kb7 Ra2! 9.c8=Q Rb2+

και ο ρουά,  (όπως βλέπετε στο διάγραμμα δεξιά), δεν μπορεί ποτέ να πατήσει στην «γ»! Αυτή ήταν η ιδέα του 5…Kb1!!, που έμοιαζε ακατανόητο.
Τα βρίσκεις όμως αυτά στην σκακιέρα αν δεν τα γνωρίζεις ήδη; Όχι, πέστε μου. Από την αρχή λοιπόν:

1.a5! Kb1!
2.a6 Rb6
3.a7! (μην πατήσετε ξανά στην ίδια μπανανόφλουδα: 3.c7? Rxa6+ 4.Kb7 Ra2!=) 3…Rxc6
4.Kb7 Rc2
5.a8=Q +-




Όταν βέβαια είναι σε φόρμα ο πύργος μπορεί να σταματήσει ακόμα και μια στρατιά πιονιών. Το προτελευταίο παράδειγμα της ενότητας μοιάζει «αφύσικο» αλλά είναι επίσης διδακτικό στο τέλος του.

J. Fritz, bs91#196, 1954

Draw

1.Rb1 Kh7
2.Kf7 Kh6
3.Kf6 Kh5
4.Kf5 Kh4
5.Kf4 Kh3
6.Kxf3 Kh2
7.Kxe3 c2

Αυτή είναι η κρίσιμη θέση, που συνιστώ να την απομνημονεύσετε. Μπορεί να συναντηθεί σε πολλές versions, η ιδέα είναι η ίδια, να δώσουμε ένα σαχ για να προλάβουμε με τον βασιλιά τα πιόνια. Το θέμα εισήγαγε, αν δεν σφάλλω, ο συνθέτης Prokes.

8.Rh1+! Kxh1
9.Kxd2 =







Για το τέλος μια όμορφη (και διασκεδαστική) σπουδή που συνδυάζει πολλά θέματα, μεταξύ αυτών και το Prokes που μόλις είδαμε:

V. Kovalenko, tu18#2635, 2003

Draw

1.Kb2 Kd4
2.Rc1 c3+
3.Ka3 b2
4.Rd1+ Kc4
5.Kxa2 c2

6.Rd4+! Kc3!
7.Rc4+! Kxc4
8.Kxb2 Kd3
9.Kc1 a3  pat!