Κατεβήκαμε για πρωινό όλοι μαζί, το προσωπικό του ξενοδοχείου έτρεχε και δεν έφτανε, έγινε μια μεγάλη ουρά αναμονής για να προλάβουμε με την μπουκιά στο στόμα να είμαστε στα λεωφορεία στις 08:15.
Με ελβετική ακρίβεια καταφέραμε να είμαστε στις θέσεις μας 08:14. Ο οδηγός ήρθε μισή ώρα αργότερα και ξεκινήσαμε όλοι χαρούμενοι την μέρα μας.
Τέρμα οι γκρίνιες. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία.
(Εγώ με την σύζυγό μου, στο μουσείο Giger. Φωτογραφία του Diyan Kostadinov).
Πρώτα πήγαμε στο ημιορεινό χωριό Gruyeres, στους πρόποδες των Άλπεων. Εκτός από τα άλλα αξιοθέατα, που τα βλέπει κανείς και αλλού, υπάρχει εκεί το μουσείο H. R. Giger. Ένα τριώροφο μουσείο με δεκαπέντε ή περισσότερες αίθουσες (έχασα τον λογαριασμό) γεμάτες με πίνακες, γλυπτά, τραπεζαρίες (απίστευτη κατασκευή), βιβλία, αφίσες, όλα γεμάτα με την φαντασία του δημιουργού του τέρατος Alien (και άλλων, και άλλων...).
Κερασάκι στην τούρτα, απέναντι από το μουσείο υπάρχει το Giger Bar, όπου καρέκλες, φωτιστικά, ταβάνια, πατώματα είναι δημιουργίες του καλλιτέχνη.
Έξω είχε συναυλία με τα Αλπικά μουσικά κέρατα. Απερίγραπτο ακρόαμα.
Μετά επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο σοκολάτας Caillers.
Έφερε ο Κολόμβος στην Ισπανία τους σπόρους κακάο αφού ξεπάστρεψε τους Αζτέκους για να μη ζητήσουν δικαιώματα, καλοδέχτηκαν το νέο ρόφημα οι πλούσιοι, είχε προσωρινά αντιρρήσεις η εκκλησία μέχρι που δοκίμασε ο πάπας και έδωσε την ευχή του, πέρασε σιγά-σιγά και στον φτωχό λαό, οπότε μετά την Γαλλική επανάσταση ένας τυπάκος ονόματι Caillers αποφάσισε να φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής στην Ελβετία. Το κράτησε η οικογένεια μερικούς αιώνες, ο εγγονός Caillers το μετακόμισε στην περιοχή Gruyeres για να έχει κοντά παραγωγή γάλακτος και τρεχούμενα νερά, αλλά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ένας συνεργάτης ονόματι Nestle, μαθητευόμενος φαρμακοποιός, έπιασε δουλειά εκεί και με αρκετή δεξιοτεχνία τους πήρε και εργοστάσια και ό,τι άλλο είχανε.
Η παρουσίαση ήταν σαν παραμύθι ... μόνο ο Willy Wonka έλειπε. Η γευστική δοκιμή κόκκων κακαόδεντρου και έτοιμων προϊόντων ήταν πολύ ικανοποιητική.
Είναι δυνατό να πας στην Gruyeres (προφέρεται γκρουγιέρς) και να μη δοκιμάσεις τα τυριά τους (που τα λέμε γραβιέρες); Είδαμε λοιπόν και την βιομηχανία της ελβετικής γραβιέρας, πήραμε δείγματα 6, 8, 10, 12 μηνών και επιστρέψαμε στην Βέρνη.
Οι δρόμοι άψογοι, καλοφτιαγμένοι, τα τούνελ ευρύχωρα και καλοφωτισμένα, οι ταχύτητες αρκετά μεγάλες και μέσα σε τρεις ώρες ταξίδι, μέσα και έξω από τα κουκλίστικα χωριά, δεν άκουσα ούτε ένα κορνάρισμα. Ησυχία και καθαρός αέρας.
Οι Ελβετοί χρησιμοποιούν την υψηλή τεχνολογία (ας πούμε, όλες οι πόρτες σε οχήματα και κτήρια ανοίγουν μόλις τις πλησιάσεις) αλλά δεν έχουν εγκαταλείψει τον προηγούμενο τρόπο ζωής, με τα γελάδια τους, τα άλογά τους, τις καλλιέργειες και όλα αυτά που θα τους χαρακτήριζαν αγρότες. Αλλά έχουν και πάμπολλες βιομηχανίες.
Σε λίγο, για τα σκακιστικά θέματα που μας ενδιαφέρουν, θα εκλεγεί ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας για την Σκακιστική Σύνθεση.
Την τελευταία τετραετία στην θέση αυτή ήταν ο Έλληνας Χάρης Φουγιαξής. Του εύχομαι εύκολη επανεκλογή!
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ : Ο Χάρης Φουγιαξής θα είναι πρόεδρος της WFCC για 4 χρόνια ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου