Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Δημήτρης Καπράλος (2)

Ο Νίκος Περγιάλης (καλός συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων) μας μίλησε για τον παλιό γνωστό του Δημήτρη Καπράλο :

Τον Δημήτρη Καπράλο, το καταπληκτικό αυτό ταλέντο των σκακιστικών προβλημάτων, τον γνώρισα την δεκαετία του 60 και διδάχθηκα πάρα πολλά στη σύνθεση.

Θυμάμαι, όταν του 'δειξα ένα μου ορθόδοξο πρόβλημα δύο κινήσεων, που με το ζόρι είχα φτιάξει, λόγω των πολλών ασχολιών μου με τα μουσικά δρώμενα, και που βεβαίως ήτανε σωστό μεν, ασήμαντο δε, μου είπε το ωραίο:
"Αν έφτιαχνες προβλήματα όπως τραγουδάς, θα ήσουνα Γκραν-Μετρ!"
Του απάντησα αμέσως...
"Και συ αν τραγουδούσες όπως φτιάχνεις τα προβλήματα, θα ήσουνα μεγάλος τραγουδιστής!"

Υπήρχε όμως μεγάλη διαφορά μεταξύ εμού και του Καπράλου. Δηλαδή, αν εγώ έφτιαχνα προβλήματα όπως τραγουδούσα, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ήμουνα Γκραν-Μετρ.
Αντίθετα, ο Καπράλος θα ήτανε από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές του Κόσμου.
Λέω του Κόσμου και δεν είναι καθόλου υπερβολή, γιατί ο Καπράλος δεν έκανε απλά επιτυχίες, έκανε Παγκόσμια επιτεύγματα!

Αυτό το σπάνιο ταλέντο μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και για την ανθρωπιά του, την σεμνότητα και την καρτερικότητά του.
Θυμάμαι, όποτε έκανε καμιά μεγάλη επιτυχία το γιόρταζε στο κέντρο που τραγουδούσα.
(Και όλοι μας, μαγαζάτορας και καλλιτέχνες, σπεύδαμε να τον βοηθήσουμε να εξοικονομήσει ορισμένα χρήματα, για να προωθήσει μια εφεύρεση παραγωγής ενέργειας, που είχε στα σκαριά και επιδείκνυε στο κέντρο σε μικρογραφία. Δεν θυμάμαι όμως τον μηχανισμό της).

Δυστυχώς δεν είχε την πρέπουσα ανταπόκριση. Η προσέλευση των προσκεκλημένων σκακιστών ήτανε τραγική. Και όχι μόνον αυτό! Οι περισσότεροι ήτανε αδιάφοροι και ψυχροί, με κάτι μουράκλες ως κάτω κρεμασμένες, σαν να κάνανε αγγαρεία.
Ευτυχώς, τις ωραίες αυτές βραδιές τις έσωναν πάντα μερικοί σκακιστές-γλεντζέδες, όπως ο ακούραστος εργάτης Κοσμάς Κέφαλος, ο Τάκης Πανταβός, ο Γιώργος Μακρόπουλος, ο Ρωμύλος Χριστόπουλος – και κα'να δυό άλλοι, των οποίων δεν θυμάμαι τα ονόματα. Και όχι μόνο κάνανε ατμόσφαιρα και γλεντούσανε, αλλά με ωραίους λόγους τιμούσανε τον άνθρωπο που μας δόξαζε. Τον Δημήτρη Καπράλο.

Δημήτρη Καπράλε σου ζητάω συγγνώμη, αλλά αν ήμουνα στη θέση σου, όλους αυτούς τους απαράδεκτους στραβομουτσούνηδες, θα τους είχα στείλει στο Διάολο!

Νίκος Περγιάλης
Ο Έσχατος Ρεμπέτης

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μανώλη Μανωλά, σ' ευχαριστώ για την αξιέπαινη προσπάθειά σου. Σου εύχομαι δύναμη να συνεχίσεις. Και ίσως βρεις κι άλλους αφανείς ήρωες.

Νίκος Περγιάλης
Ο Έσχατος Ρεμπέτης